Jan Troost is door de VOI benoemd als Erelid van de vereniging. Onze statuten bepalen dat als 25 leden een verzoek doen iemand te benoemen als erelid het bestuur dit zal voordragen aan de algemene ledenvergadering en deze zal vragen om iemand te benoemen als erelid. In de ledevergadering van 15 april 2023 is dit bekrachtigd.

Voor het erelidmaatschap komen in aanmerking personen die zich op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de vereniging. Jan is lid van het eerste uur, hij was op de oprichtingsvergadering in 1983 en heeft er voor gepleit dat we geen patiëntenvereniging zijn maar een vereniging voor mensen met OI. Iets wat voor de VOI erg belangrijk is geweest en onze identiteit heeft bepaald. Iets dat we tot op de dag van vandaag in ere willen houden en willen blijven uitdragen. We zijn geen patiënten, we zijn mensen met OI. 

Door zijn lidmaatschap van de VOI kon Jan ook voorzitter worden van de Chronisch zieken en Gehandicapten raad en in die positie heeft hij veel betekend voor de emancipatie, acceptatie, positie en kansen van mensen met een handicap. Voor meer mensen dan alleen OI, maar hij had de VOI ook altijd in gedachte bij zijn werk. Mede dankzij hem kunnen bijvoorbeeld alle mensen met OI onbeperkt fysiotherapie krijgen op basis van een chronische verklaring. Jan heeft zich ingezet voor de VOI, gebruikte zijn netwerk, de lijntjes waren kort. Samen met zijn vrouw Paula die jarenlang informatrice was. Een voorbeeld zijn ook de vraagstukken rondom OI en verdenking van kindermishandeling tot dit in de politiek en wet en regelgeving onder de aandacht brengen samen met artsen en deskundigen. 

Jan is nooit een bestuurder geweest van de VOI en wilde dat ook niet zijn. Hij was wel bestuursadviseur en heeft VOI besturen vaak geholpen en voorzien van advies, bij grote en kleine vraagstukken. Jan probeert altijd naar iedereen te luisteren om te begrijpen. Hij ziet niet alleen de top van de ijsberg maar weet wat er onder water is en probeert heel moedig en zo goed en kwaad als het gaat belangrijke dingen bespreekbaar te maken om alles in goede banen te leiden. Jan heeft veel geluisterd, naar iedereen die dat nodig heeft, maar dan – hoe verfrissend- nooit bevoogdend. Hij had nooit medelijden, maar altijd medeleven. Hij heeft het talent om te helpen zonder dat de ander zich hulpbehoevend voelt. Jan benaderd iedereen als gelijkwaardige gesprekspartner en niet als degene die het allemaal wel weet.   

Jan is ook niet geschikt als bestuurslid. Hij wilde de boel opschudden, zich niet te veel aan de regels moeten houden. Buiten de lijntjes kleuren. Dat past bij hem. Zo kennen ook de meeste mensen van mijn generatie Jan, degene die niet altijd bij de vergadering zat, maar die achterin of in de hal zat te kletsen met ons jeugd (of is dat alleen hoe ik hem zag?). Die een gesprek organiseerde over OI en seksualiteit, wat voor ons belangrijk was, maar aardig revolutionair. Die het dagvoorzitter zijn uit mouw leek te schudden en op die manier ook betrokken is geweest bij veranderingsprocessen en professionaliseringsprocessen van de VOI en sessies om met elkaar na te denken over de VOI en onze identiteit. 

Jan was super zichtbaar! En zeker voor de generatie die geen minister van gehandicapten zaken kent is hij veruit de meest bekende OI’er van Nederland. 

Jan is inspirerend. Van veel mensen heb ik gehoord dat Jan een voorbeeld is, zowel ondanks als dankzij OI. Jan is altijd een rolmodel geweest voor veel mensen van mijn leeftijd. Door hem geloofden we, dat we ondanks OI een normaal leven zouden kunnen leiden. Doordat we hem kenden, met hem in gesprek gingen, we ons met hem konden relateren. Jan is een voorbeeld in de mogelijkheden die het leven mensen met OI kan bieden, in waar hij voor staat en waar hij zich voor inzette. Als het gaat om relaties, werk, eigenzinnigheid.